نگاه من

اندیشه -هنر۰ ادبیات

نگاه من

اندیشه -هنر۰ ادبیات

ما سه نفر

آدمی به پرواز هایش زنده است

چند سال پیش زمانی که در دانشگاه درس می خواندم مشکلی برای یکی از همکلاس های ما پیش آ:مد و او را از دانشگاه اخراج کردند...تصمیم گرفتیم که فردای آن روز به حمایت از دوستمان سر کلاس نرویم و به جای ان به دفتر رئیس دانشگاه که آخوند زبان نفهم و عضومجلس خبرگان هم بود رفته و آنجا تحصن نموده و الغای حکم نا عادلانه در حق دوستمان را خواستار شویم...درمجموع5 -24نفربودیم که هم قسم شدیم ...همانطور که به ساعات آخر شب نزدیک میشدیم یکی یکی خبر می رسید که دوستان از آمدن انصراف داده اند...کم کم اضطراب را در نگاه یکایک بچه ها می دیدم و خودم هم دست کمی از انها نداشتم ..انجام اینکار مساوی بود بادر افتادن با شبکه مافیایی و سیاسی حاکم بر دانشگاه و چه انگ ها که به ما نمی زندند و چه بسا خودمان هم در خطر تعلیق از تحصیل و مشکلات آتی قرار داشتیم.تنها وحدت و یکپارچگی می توانست ما را از آسیب پذیری تا حدودی حفظ کند...صبح که شد نیمی از دوستان کناره گرفتند وبسیاری از آنها هم که باقی مانده بودند در رودر بایستی گیر کرده بودند....به راه افتادیم ....دیگرتوجهی به رفقایم که سر قرار نیانده بودند یا انها که آمدند و گفتند نیستیم و رفتند و آنها که به گوشم می خواندند که آینده خودم را بخاطر یک دانشجوی اخراجی به خطر نیندازم نداشتم وقتی به دفتر رئیس رسیدیم فقط سه نفر بودیم ...من..آن دانشجوی اخراجی و یک دوست دیگرمان....امروزکه سال ها از ان رویداد گذشته و دانشجوی پر شر و شور و آرمانگرای آن زمان آرامترو( شاید عاقل تر!) شده است می اندیشم که به راستی همه ی آنها که به مصلحت یا ترس یا منفعت از مطالبات شهروندی و حقوقی خود میگذرنددوام عمردولت ستمپیشگان رابیمه میکنند....من در آن روز و پس از ان کار زیادی نتوانستم برای آن دانشجو انجام دهم اما در پیش وجدانم سربلندم .امروز رفقای آن دوران که تنهایمان گذاشتند در گوشه ای از این خاک روزگار می گذرانند.انها ندانستند( یا این مهم را نادیده گرفتند)که زندگی ماندن در پیله تنگ و تار عادت ها و پیروی کورکورانه ازقوانین پیر و پوک و پوسیده ی حاکم نیست و ادمی به پرواز هایش زنده است. این خاطره رابه این دلیل نوشتم که تاکید کنم همبستگی ،جسارت و ازجان گذشتگی و تحمل مصایب و فداکاری شرط اساسی رسیدن به آزادی است.تا زمانی که ترس یا طمع یا مصلحت اندیشی بر ما حکومت میکند هر تحقیری را خواهیم پذیرفت و به هر ناشایستی تن در خواهیم داد.

گمشده: شغری از نیما خسروی


خانم ها!
آقایان!
باز
کودکیم
لبخند را در نقاشی هایش گم کرده است

وووو

ادامه مطلب ...

دیالوگ های ماندگار-عشق و مرگ (1975) - Love And Death وودی آلن



(تراژدی یا  طنز؟! )

اعدامم فردا ساعت 8 و نیم صبح بود، اما وکیلم با توجه به دوستان با نفوذی که در دستگاه قضایی داشت تلاش بسیاری انجام دادو طفلکی زحمت زیادی کشید تا اینکه بالاخره  موفق شد نیم ساعت تخفیف بگیره و قرار شد منو ساعت 9 صبح اعدام کنن."

 

و یک محاوره زیبا و خنده آور از وودی آلن محبوب در فیلم عشق و مرگ ( با لهجه ماندگار اصغر افضلی)

ناپلئون:ملاقات شما برای من افتخار بزرگیه. وودی آلن (  در نقش دون فرانسیسکو) : نه ملاقات شما برای من افتخار بزرگیه. ن:نه برای من افتخار بزرگیه. و:  نه جون شما برای من افتخار بزرگیه. ن:نه برای من افتخار بزرگیه. و:حق با شماست.برای شما افتخار بزرگتریه. و (رو به دیان کیتون که مثلاً خواهر دون فرانسیسکو است): شما باید خواهر دون فرانسیسکو باشید. ک:نه شما باید خواهر دون فرانسیسکو باشید. ن:نه شما باید خواهر دون فرانسیسکو باشید. ک:نه شما باید خواهر دون فرانسیسکو باشید. و:نه اون برای من افتخار بزرگیه. ن:مهمانان اسپانیایی ما چقدر خوش مشرب هستند. و:اوه بله خیلی شوخه.ک:نه خودت خیلی شوخی. و:نه تو خواهر دون فرانسیسکو هستی. خدمتکار:  شام حاضره و:چی دارین دم پختک؟؟

ببخش: شعری از نیما خسروی


ببخش

----------------

 

ببخش اگر دلتنگ توام

ستاره های تنهایی من بی شمارند

کهکشان های پرواز تو  بیکران

ببخش اگر دوست دارمت 

ادامه مطلب ...

دون کیشوت-شعری از نیما خسروی




رودر روی تو ای سوار

غول ها ایستاده اند.

بازت می دارد

سایه تردید در نگاه

دلت بی تاب که

" برو!

برو."

فریاد کمان رها

 تاختی.

 

لرزش زانوان از چیست ؟

می خواستی 

خورشیدی برآوری

در همسایگی خدا؟

فاجعه

پرده آخر نیست

بتاز

حتا

اگر حریفان

بادگردان گندم کوب بینوا

باشند!

 

 نیما خسروی