تنها روی زمین(شعر از نیما خسروی)

 

تنها روی زمین

=======

آیینه تر از تو کیست
زلال روبرو؟
قلم 
می سپارم 
به نجوای نسیم؛
بگو 
چند شب 
سپید کنم؟
به شعرو اشک !
چند دفتر؟!
پرواز حسرت قاصدک هاست .
ببین تنهایم ،
با بال های سوخته ؛
در غربت زمین .

شوق ترانه نیست.
گور نشین سکوتم ،
برهوتم .

بیا با سرانگشت باران بخوان ،
قصیده لبخند.

از تغزل آبی خواب ها 
مرا تعبیر کن.

نیما خسروی
30/7/74

این شعر را اینجا و اینجا و اینجا نیز می توانید بخوانید.