یک باور تلخ: شعر از نیما خسروی

یک باور تلخ

یک روز
با مردی که عمری
کوشیده بود کتمان کند،
گفتم:
بعضی چیز ها را نمی شود باور نکرد!
سقف را 
با آوارش
پرنده را 
با آوازش 
و گلوله را 
هنگام 
نگاره های خون بر آسفالت. 
درداکه آدمی 
زمانی می رسد
که رفته است قطار، 
و می گشاید چشم که می بازد.....
مرد گفت با حسرت: موهای سپیدم…!
- همین؟!
به گریه: زندگیم…!

نیما خسروی

این اثر را می توانید اینجا بخوانید