نمی دانی (شعری از نیماخسروی‬)

نمی دانی 
چه دردی ،
که آوازه خوان خاموشی بگزیند
پیش از آنکه خاموشش کنند؛

و سازش بماند

در گوشه ی فراموشی ؛

نمی دانی چه رنجی ،

که شاعر نگوید شعر!
و بگذرد از کنار زندگی
در سکوت .
نمی دانی که چه شکنجه ؛
که نقاش نسازد نگاره،
تا رنگ ببازد امید .
و دلقک
بی ادا و اطوار،
بشکند بعض آینه 
در هق هق بی لبخند،
و زمان بایستد
در امتداد هیچ .

اکنون اما 
می دانی !

‫#‏نیما_خسروی‬
سوم مهر 94