زبان ، ایستایی و پویایی

زبان ، ایستایی و پویایی

یکی از چالش های زبان پارسی ایستایی آن در مواجهه با فناوری و تحفه های علمی و صنعتی بیگانه است، بدین معنا که پویایی زبان پارسی درقرن هشتم متوقف شده و از آن پس بیشتر مصرف کننده و مقلد بوده آیم تا مستقل و تولید کننده ی فکر .

 

این یعنی پویایی اندیشه است که زبان را برای تعبیر خود به کار گرفته و رهبری می کند .پس تا هنگامی که ما اندیشه نداریم و مصرف کننده و مقلد یم هر چه واژه بسازیم زبان پارسی در همان 600 سال پیش را برای دستاوردهای نوین به کار خواهیم بست و به ناچار به اتوبوس باید بگوییم خودرو بزرگ جمعی یا به کراوات بگوییم گردن آویز زینتی! حتا برابر سازی های به نسبت بهتری همچون یارانه، افشانه، رایانه، در جامعه و زبان رایج کوچه و بازارهمچنان سوبسید، اسپری و کامپیوترند.

باید توجه داشت که زبان کوچه و زبان ادبی ما وضعیت بسامان ندارند و بسیاری از مدعیان شاعری و نویسندگی برآنند که این دو را ترکیب نمایند تا سبک بسازند غافل از اینکه در هیچ کجا ی جهان آنگونه که درگوشه و خیابان سخن می گویند شعر نمی گویند و هر یک کاربرد و جایگاه خود را دارد.پس مشکل چند تاست!

نیماخسروی

به کانال تلگرام  من بپیوندید : nimaphonix@