کوین کارتر(kevin carter ):عکاسی که بیش از حد می‌دید

"افسرده شده‌ام ... بدون تلفن ... بدون پول برای اجاره خانه ... پول برای حمایت از کودک ... پول برای پرداخت بدهی‌ها ... پول!!! مدام خاطرات شفاف از کشتارها و جنازه‌ها و خشم و درد تعقیبم می‌کنند. یادآوری کودکان زخمی یا گرسنه که در حال جان دادن هستند، یادآوری آدم‌های دیوانه‌ای که بی‌درنگ ماشه را می‌چکانند و انگار که از این خشونت لذت هم می‌برند، ... رفته‌ام تا به کِن [همکاری که به تازگی جان باخته بود] بپیوندم، اگر خوش شانس باشم."
"I am depressed ... without phone ... money for rent ... money for child support ... money for debts ... money!!! ... I am haunted by the vivid memories of killings and corpses and anger and pain ... of starving or wounded children, of trigger happy madmen, I have gone to join Ken [recently deceased colleague Ken Oosterbroek] if I am that lucky." 

بیست وهفتم ژوئن، هفدهمین سالروز خودکشی کِوین کارتر عکاس معروف آفریقای جنوبی است که پس از سال‌ها فعالیت در زمینه ثبت رخدادها و فاجعه‌های طبیعی و انسانی در کشورهای آفریقایی، و بر ملا کردن انواع مختلفی از خشونت‌های معمول و ریشه‌دار در سنت و قوانین مرگبار قبیله‌ای، دولتی و مذهبی در خیلی از کشورهای آفریقایی از جمله سودان و سومالی، ترجیح داد خود را از نه کار تاثیرگذار و عاشق پیشه و هنرمندانه‌اش، که از زندگی در این روزگار پست که به دست عوامل و سیاست‌های پست‌تر، طاقت فرساتر شده، رها کند. در ۲۷ ژولای ۱۹۹۴ در ساعت ۹ شب به دلایل افسردگی  او با ماشینش به کنار رودخانهBraamfontein Spruit در یوهانزبرگ، نزدیک "مرکز محوطه و مطالعه" رفت، جایی که زمان کودکی‌اش برای بازی می‌رفت، و شلنگی به اگزوز ماشین صحرایی‌اش وصل کرد و سر دیگر آن را از شیشه سمت مسافر به داخل آورد و بدین ترتیب، در شن ٣٣ سالگی با مسمویت ناشی از منواکسید کربن به زندگی خود پایان داد.

دان کراس، که در سال ٢٠٠٤ فیلم زندگی کوین کارتر را ساخت، اعتقاد دارد؛ "او عکاسی بود که بیش از حد می‌دید. ما قصه عبرت‌انگیز او درباره خطرهای حساسیت‌های بیش از اندازه به سوژه، و نیز شاهد خشونت‌های افراطی بودن را بین خودمان زمزمه می‌کنیم."
Dan Krauss, who made the 2004 film The Life of Kevin Carter: “He was the photographer who saw too much. His was a cautionary tale that we whispered among ourselves about the dangers of becoming too sensitized to your subjects and to witnessing extreme violence”.

چند نمونه از عکس‌ها و مختصری از زندگی او









لاشخور ١٩٩٣

کوین کارتر در سال ١٩٩٤، جایزه پولیتزر را برای این عکس که از دختر بچه‌ای با یک لاشخور در زمینه آن گرفته بود، دریافت کرد. عکس "  کودک و لاشخور" نام داشت و مربوط به یک سال پیش و قحطی سودان بود.

ماجرای عکس "لاشخور":

کوین کارتر در ١٩٦٠ در آفریقای جنوبی به دنیا آمد و چرخش روزگار او را به کار در یک مرکز تعمیر دوربین عکاسی رساند و از آن پس کوین آرام آرام تبدیل به یک عکاس حرفه‌ای شد. در سال ١٩٩٣ به عنوان عکاس سازمان ملل به سودان رفت تا از درد و رنج مردم قحطی زده این کشور که از ٢١ سال جنگ داخلی در عذاب بودند عکس تهیه کند. روزی در یک کیلومتری کمپ تغذیه سازمان ملل از پشت بوته‌ها صدای ناله ضعیف کودکی را شنید. جلوتر که رفت دختر بچه‌ای را که در عکس می‌بینید پیدا کرد که در مسیر حرکت به طرف کمپ از خستگی و ضغف نشسته و به این شکل استراحت می‌کرده. در همین لحظه این  لاشخور به زمین می‌نشیند تا در صورت مردن کودک به او حمله کند.

کوین بعد از تنظیم کادر مورد نظرش به گفته خودش ٢٠ دقیقه منتظر می‌ماند تا شاید کرکس بال‌هایش را باز کند و در آن حالت عکس را بگیرد. اما لاشخور صبور که زنده بودن دخترک را حس می‌کرده به همان حال می‌ماند. کوین که نا امید می‌شود عکس را به همین وضعیت که می‌بینید می‌گیرد و بر می‌خیزد و  لاشخور را فراری می‌دهد. در همین لحظه دختر بچه در حال مرگ از جا بر می‌خیزد و افتان و خیزان به طرف اردوگاه به راه می‌افتد. پس از آن کوین به سوی سایه درختی رفت، سیگاری گیراند و با خدایش حرف زد و گریه کرد.
دختر او می گوید: «پدر پس از آن ماجرا دچار افسردگی شد، و همیشه می گفت که دلش می خواهد مرا در آغوشش بفشارد.»
در ٢٦ مارچ سال ١٩٩٣ عکس کوین در نیویورک تایمز به چاپ رسید و به سرعت مشهور شد. کمتر از یک سال بعد در ١٢ آوریل ١٩٩٤ از دفتر نیویورک تایز با کوین تماس گرفتند و به او اعلام کردند که بخاطر همان عکس و جلب توجه جهانیان به فجایع انسانی سودان، برنده جایزه پولیترز شده است. پس از اعطای جایزه که در نیویورک انجام شد بسیاری از مطبوعات از کوین گفتند و نوشتند. برخی تحسینش کردند و برخی هم از او به خاطر بی‌توجهی به سرنوشت دخترک انتقاد کردند.

جست و جوهای پرسنل سازمان ملل برای پیدا کردن دخترک هیچ نتیجه ای نداد و همین باعث شدت گرفتن انتقادها ازکوین شد. به طوریکه روزنامه "سن پترزبورگ" چاپ فلوریدا کارتر را  لاشخور دوم این صحنه خطاب کرد.

"آدمی که لنز دوربینش را تنظیم می‌کند تا رنج آن دختر را از زاویه بهتری عکس بگیرد، بعید نیست که خود می‌تواند غارتگر باشد، یک  لاشخور دیگر در صحنه."
"The man adjusting his lens to take just the right frame of her suffering might just as well be a predator, another vulture on the scene."

بیشتر درینباره:

ویکی پدیا

kevin carter website