هنگام ِنبودنت
نمی یابَدَم
جهان ،
بس که گُمم
به خاطره!
دَرکوچه های خیس
از نوشته های دَرهمَ و بَرهَم ِ بردیوارهای نَمین؛
و درهای کهنه ی چوبین
سراغت را می گیرم .
غرق ِدلتنگی ام ....
نیستی
می میرم !
زنده می شوم اگر
پیدایم کنی
عشق!
نیماخسروی