لیو اولمان:« برگمان بدون ملاحظه چیزی را که دنبالش است از وجود بازیگرش بیرون میکشد و مدام به درونش نقب میزند»
هر فیلمسازی نخستین باری را که از پشت لنز دوربین به دنیا نگریسته به خاطر می آورد و این لحظه ای است که او به کشف سینما و دنیا نائل می آید.
در سینمای جهان وقتی از «مونتاژ جاذبه ها» سخن می رود، نام ایزنشتاین به ذهن می آید. «مونتاژ موازی» هم ایده ی گریفیث بود. اما دلمشغولی من چیزی است که آن را مونتاژ درون صحنه می نامم.
شاید این توقعی زیاد باشد اما من واقعیت و جوهره هنر را جز این نمی بینم .این به همان اندازه مسئولیت هنرمند را بسته به شرایط زمانه سخت تر می سازد.
نیما خسروی