بس که گمم!

با درختِ خِرَد

با درختِ خِرَد

غمین مباش.

از تن خشک و سکونِ سکوتِ درخت

هر چند تپیده به دلِ پرخون،

بشنو نغمه های شاد .

با پُل امید

میان کنجکاوی انگشتانت

و نبض جاری زندگی ، 

دریاب پیامش

که مرگ را نمی خواهد ،

- حتا بر دشمنان!-

بنگر کنون:

بالا و بالاتر،

.

.

.

این همه سبز! 

نیماخسروی

9 تیر 96

به تلگرام من بپیوندید:

(مجله فرهنگی هفتمین ققنوس)

دل شاعر

در رود شرابگون گیسویت 
دل شاعر 
به خون نشسته 
باور نمی کنی 
به باد بسپارش
ببین 
مستی جهان !

#نیما_خسروی 

https://t.me/nimaphonix/11696

 

 

دو بیت به بداهه!

این دو بیت را صبح به بداهه گفتم و تقدیمش کردم به Acieah Dadkhah :

تویی که با هر نگاره ترانه می گویی 
تویی که با هر مسافر از خانه می گویی
میان این نقش ها که می زنی بر دیوار
تو با من از بغض های شبانه می گویی 
نیما خسروی

تابخوانم از آزادی(, نیماخسروی)