با درختِ خِرَد

با درختِ خِرَد

غمین مباش.

از تن خشک و سکونِ سکوتِ درخت

هر چند تپیده به دلِ پرخون،

بشنو نغمه های شاد .

با پُل امید

میان کنجکاوی انگشتانت

و نبض جاری زندگی ، 

دریاب پیامش

که مرگ را نمی خواهد ،

- حتا بر دشمنان!-

بنگر کنون:

بالا و بالاتر،

.

.

.

این همه سبز! 

نیماخسروی

9 تیر 96

به تلگرام من بپیوندید:

(مجله فرهنگی هفتمین ققنوس)