مردن در آغوشت

می میرم در آغوشت

که وفادار ترین زن زمینی

انقدر که

 حوا رشک می برد!

در آغوش تو

ای همسفره ی ناچار نان و آبم

در همخانگی های سکوت  واشک

در همبغضی های مشترک!

در همخوابگی های تکراری.

می میرم در آغوشت

که زیبا ترین دروغی بودی

که از زندگی شنیده ام !

ای تو

که با هم

گذشته ایم

 از سال های  تباه

از خاطره های تلخ

ازشب های سیاه...

 می میرم 

در اغوش تو

ای زن

ای پری پنهان  در چین و چروک  پیری!

ای مهر بانو

 تاب ماندن نیست.

درآغوش تو

می میرم

مردن

به  فقر

خوش تر از

زیستن

در این زمانه

با آدمیان صورتک دار دل سنگ !

نیما خسروی

سیزده مهر نود و یک

آبشخور: پرنده نیست

این شعر را همچنین اینجا ببینید