احمد شاملو: یک روزنامه نگار با آثاری ماندگار

احمد شاملو: یک روزنامه نگار با آثاری ماندگار

=========================

احمد شاملو را بیشتر به عنوان یک شاعر بزرگ ، فرهنگ‌نویس، مترجم نویسنده و تصیح گر متون کهن می شناسند .

یکی از نکاتی که شاملو را در فرهنگ و ادب و هنر معاصر و شخصیت های همزمانش برجسته می سازد حضور فعالانه اش درزمینه های گونه گون فکری و اجتماعی می باشدکه نشان از دغدغه هاو دلمشغولی هایش به عنوان یک روشنفکر دارد.این دغدغه ها  و دلمشغولی ها او را وا می دارد که از همه ی ابزار های ممکن در عرصه فرهنگ بهره ببرد ؛اگر شاملودیالوگ نویسی برای  سینمای فارسی را دریک  دوره زمانی «یک جور نان خوردن ناگزیر از راه قلم »می داند اما در حوزه های دیگر بسیار جدی و تاثیر گذار وارد می شود آنگونه که موضوعی نیست که شاملو بدان بپردازد و اکنون ماندگار و در خور توجه نباشد،حتا آن هنگام که برای کودکان و نوجوانان قلم می زند .

اما شاملو روزنامه‌نگاری زبر دست نیز بود!کارنامه او نشان می دهد که ار 1346 تا 1358 مسئولیت های سردبیری یا  همکاریبا سیزده نشریه  ادبی و فرهنگی{خوشه، سخن‌نو (پنج شماره)، روزنه (هفت شماره)، خواندنی‌ها، آتشبار، آشنا، اطلاعات ماهانه، دورهٔ یازدهم، کتاب هفته(۲۴ شمارهٔ اول)، بارو(سه شماره)، با روزنامه‌های کیهان فرهنگی ، آینده‌گان، ایرانشهر در لندن(دوازده شماره)، فردوسی، کتاب جمعه(سی و شش شماره )}بوده که چنانچه به آنها دسترسی داشته باشید خواهید دید بسیاری ازمطالب این نشریه ها همچنان خواندنی و آموزنده اند.

پس از انقلاب 57نیز "هفته نامه کتاب جمعه" شاملو به سرنوشت نشریات توقیف شده پیش از انقلاب دچار امد و باز سر خروس بی محل را بریدند و از آن پس نوشته ها ، مقالات و اظهار نظر های شاملو بیشتردر آدینه ،دنیای سخن و..به چاپ می رسید.

دامنه ی فعالیت شاملو اما در زمینه روزنامه نگاری تا بدانجا پیش رفت ودر جامعه متفکر و کتابخوان دورانش چنان مهم و پر ارزش بود که جلال آل احمد در وصفش چنین گفت:

«شاملو نشریات بایر را دایر و نشریات دایر را بایر می کند!»

نیما خسروی