حسرت

حسرت پرنده بود.
زیبا 
در رشته های بلور باران و
تشویش ذهن خاک.
سبز!
در دعای دست درختان.
سرخ!
در شرم رخساره دختران
در دل تو می شکفت و 
در رویای من .
بر لب های تو 
بر زخم های من.
-نامش؟!
آرزوی محال!
نیما خسروی 
شنبه 19/8/75
بروجرد

آبشخور: هفتمین ققنوس

برچسب‌ها: حسرت, شعری از نیما خسروی, هفتمین ققنوس