برشی از یک مثنوی بلند سروده نیما خسروی

 …بیا وزن لبخند را تعبیر کن
و در آه من ماه را تفسیر کن
بیا سوی رویای نورانی ام
به سوسوی شعر پریشانی ام
بیا در صدای شهود زمان
بفهمیم چیزی ز نبض جهان
بیاتا ببینیم رنگ آواز را 
و لحن صمیمی آغاز را
بیا از درنگ تو من خون دلم
صدا کن مرا،چاره مشکلم!
صدای تو آبی و آبادی است
صدای تو غزل خوان آزادی است
صدای تو یک روز بارانی است
نجات کویر پریشانی است….

نیما خسروی 

برشی از یک مثنوی بلند 

  آبشخور: هفتمین ققنوس