شعر( یک مثنوی قدیمی از نیما خسروی)

شعر تکرار خوش ثانیه هاست
دیدن آئینه در آئینه هاست
شعر آن شور درون پرخروش
بیقراری وجودی سر به جوش
بیدلان را شعر گریان میکند
عاشقانه وصف خوبان میکند
شعر آتش میزند برجان ما
میکند خون چشم اشک افشان ما
شعرگریه خوش ترین آواز ماست
رهگشای اوج در پرواز ماست
شبنمی را دیده ای بر برگ گل 
کز تبسم تا به چشمت بسته پل؟
گریه بر آلاله های داغدار
هم دلی با ابرهای سوگ وار
بوسه های سبز باران روی تاک
یا هبوط زرد برگی سوی خاک
خنده های شوخ گلها در بهار
گریه بلبل به روی شاخسار
برده طاقت از پرنده شور جان
شوق پرواز از قفس تا آسمان
برف حسرت در غبار خاطره
عکس تنهایی به روی پنجره
دل سپردن به سکوت کوهسار
فهم آهنگ لطیف جویبار
او هماندم شعر جان افزای ماست
گوهری از ذلت وانفسای ماست

یک مثنوی قدیمی از نیما خسروی

آبشخور: هفتمین ققنوس