معجزه!
====
ابردلتنگی
بر سطرهای سپید،
و اندوه
می نواخت با نبض ابدیت .
از واژه شعر می چکید.
گشوده چتر گیسوان ؛گفتی :
می چسبد به دل پیاده روی پس از باران !خندیدی....
بغض سالهاشکفت،
یک آسمان
با
رنگین کمان ناگهان !
نیما خسروی
20اردیبهشت 93
این شعر را اینجا و اینجا و اینجا ببینید.