ایستگاه متروک سروده نیما خسروی

مرگ بوق قطاری است که می خواند :
سوار شو!
تاجا نمانی از زندگی!

شعری برای گیسوانت سروده نیما خسروی

باید برای گیسوانت شعری بگویم

شعری که پروانه ها را غافلگیر کند

جا مانده از قطار!(شعر از نیما خسروی)

نمی دانی (شعری از نیماخسروی‬)

نمی دانی 
چه دردی ،
که آوازه خوان خاموشی بگزیند
پیش از آنکه خاموشش کنند؛

هنگام خاموشی دوست سروده نیما خسروی

کودکان و پرندگان
 ماننده ترند
تا ما به یکدیگر!
درخت باباد می خواند
 هنگام خاموشی تو
وگریه های من

 نیماخسروی