سرگشته رسیدن

"ایکور" شعری از گاوین بنتاک

شعر “ایکور” را سالیان پیش خواندم از همان آغاز بر خلاف دلزدگی غالب که از خواندن آثار ترجمه شده در من پدید می آمد ؛ مجذوب این اثر شدم .هر چند هنوز هم بر این باورم که شعر ترجمه ناپذیراست زیرا مترجم هر چقدر هم توانا قادر به انتقال همه ی بار فرهنگی و ادبی یک اثر نمی باشد.شاید برخی از دوستان بر این نظر خرده بگیرند و آثاری همچون” چیدن سپیده دم “یا “سکوت سرشار از ناگفته هاست” از” مارکوت بیگل” را گواه بیاورند که باید در پاسخ شان بگویم اینها و از ان دست هم استثنا هستند و هم به ذهن و دستان توانای چون شاملو باز سرایی شده اند.

ایکور اما برایم اینگونه نبود و از همان دم نخستین که خواندمش بدان دل سپردم و تاثیر شگرفی در بر ذهن و دلم نهاد. پس از چندی و درپی رخداد های زمانه نسخه ای از این شعر راکه داشتم از دست دادم و از آن پس ایکور هم به یکی حسرت های گمشده ام و نوستالژی هایم بدل شد تا دوباره یافتمش .می خواهم یکی از زیبا ترین شعر هایی که خوانده ام را به شما تقدیم کنم. بماند به یادگار . امیدوارم شما هم ازخواندنش لذت ببرید:ارادتمند: نیما خسروی

روبه رو

شعر دخترک گریان تی اس الیوت

I'm nobody ! Emily Dickinson