استاکر:سفر معما،قدرت استعاره و معجزه

  استاکر:سفر معما،قدرت استعاره و معجزه

شخصیت استاکر Stalker ساخته ی کارگردان شهیر آندری تارکوفسکی Andrei Tarkovsky بسیار شبیه کوین در سولاریس و آندری روبلوف است که آرمانی ورای واقعیت دارند، حتی در قرن پانزدهم. این شخصیت های اصلی فیلم به هیچ وجه با تعریف و مفاهیم روزمره هماهنگ نمی شوند.
بیایید با هم استاکر همسفرشویم : سه مرد مانند بازی بچه ها به سمت منطقه حرکت می کنند و یکی شان راهنماست، قدم در جای یکدیگر دیگر می گذارند، از راهنمای خود تقلید می کنند، از جانب راهنما توبیخ می شوند، راه های مسخره ای برای عبور خود اختراع می کنند و سعی می کنند که حتی الامکان در طول مسیر از هم جدا نشوند. یک قدم به جلو و دو قدم به عقب. انگار در یک میدان مین قدم می گذارند که هر قدم اشتباه منجر به بی ایمانی شان می شود و برعکس، هر قدم صحیح آنها را به سمت ایمان می برد. سفر به منطقه اهمیتش نه به خاطر قدرت آنجا؛ که هیچ کس در آن نیست، بلکه به خاطر وجود و واهمیت رمزآلودش است و تنها چیز وحشتناک در انجا ماهیت رمز آلود منطقه است. در انتهای سفر ایمان دیگر موضوع بحث نیست، هر سه در بیرون اتاق می ایستند تا به معمای منطقه احترام بگذارند. معمای درون خودشان و قدرت استعاره. و صحنه ی پایانی(جابجا کردن لیوان با نگاه دخترک )، به صراحت حضور معجزه را در فیلم نشان داده است.