شاعرانگی ۱

شاعرانگی ۱
=======
بر شب ویرانی سکوت
ظهور کن !
از یاد رفته
بوی باران 
درشعر هام؛

آی 
اعجاز بهارانه 
ای بخشایش بی پایان از بلخ تا قونیه ! 
فرود آی
بر این کویر
گام نه 
بر حریر واژه هام
با
نقشی
نگاهی 
آهنگی؛
ای سبز در قامت درختان
با من بگو 
آنچه 
نشنیدم ازنسیم
شب 
راباور نمی کنم 
سراب را.

ای مستی گمگشته 
جان ناب شراب!
بر جام خالی ام طلوع کن!
تشنه ی عطشم 
در
بیابان جنون؛
که دروغ 
می وزد 
بر باغ پریشانم .

در مرز انتظار؛
کجاست
عریانی کلام ؟

غوغا کن 
با
رنگی
نتی 
شرنگی!

بر انگیزان 
شاعرانه ای !

تا بگذری 
از کنار رویا و
من شاعرشوم
دریا 
چرخ زندبه شنگولی 
و پرنده
بخواندبه شادی
و من بنویسم 
با رقص صوفیانه ی واژه ها .

این برگ های خط خطی شعر 
دیری 
حریص آتشند.

نیما خسروی 
ویرایش نو 
فروردین ۹۲

این نوشته را می توانید در این جای ها ببینید: اینجا  و اینجا و اینجا