بی تو برایت سرودن

بی تو برایت سرودن

=============

داغ ِ دل شده ام

بیا!

با ذهن ِ پُِر از پرواز و پرسش و پرنده

گذشتم

از مهتاب و برکه خاموش .

 کجا  گمت کردم ؟

روی برگ های پاییز

یا سفر پیدایش؟

چرا

به یادت دلم گَُّر می گیرد؟

واژه هایم می سوزند

و چشمه ها می جوشد

از دو چشمم ؟

بی تو تا خود

هزار مغاک وحشت؛

بی تو کودکی هستم

که آغوشت

برایش زندگی ست    

و لبخندت

حسِ ِ ناب بهار

در روز های پسین ِ زمستان .

 دستم را بگیر.

عزیزکم.

نیما خسروی

آبشخور: هفتمین ققنوس