بارانی ها 2(شعر از نیما خسروی)

 

به تماشا بیا.

پیش از آنکه عقربه ی تقلا

باز ایستد

روی عددی بی امید.

و سنجاقک شادی

از سر شاخه غفلت

بپرد ،

بیا تا ببینیم

چقدر

فاصله است

تا آغوش مهربانی

و

ناممان را بنویسیم

تا کجاهای اوج!

می توانی

با بلبلی همآواز شوی؟

همبال پرواز بادبادکی

تا بوسه ی آفتاب؟

می شکوفی

همرنگ لبخند کودکی؟

آماده ای برای

رقص در باران ؟

رها شدن  به آبی دریا؟

حاضری

برای جرعه زندگی؟

بیا !

همه چیز در نگاه توست

و دست های من

گام بردار

برای گم شدن و پیداشدن های در کوچه های اگاهی،

باور کن گلم!

هنوز برای هنوز

فرصت هست.

 نیما خسروی 

آبشخور: هفتمین ققنوس