بیضایی:شنیدن مردمی که در تاریخ گفته نشده اند

… تا سرانجام یک روز تئاتر به شکل تعزیه ای بر من ظاهر شد و مرا افسون کرد … من تا آن روز نمایشی تا به این حد جذاب ندیده بودم،حس کردم باید بایستم، حس کردم باید دلائلی را پیدا کنم که به او اینهمه فتنه گری و به من اینهمه شیفتگی داده است.او مرا متوجه فقرم کرد.مرا متوجه آن کسی کرد که من بودم.ناگهان دریافتم که از چه چیزها پشت سرم خالی است، و زمین زیر پایم چقدر بی بنیاد است.در یافتم که با بزک دیگران جراحات تاریخی من زیبا نمی شود.و آنچه را که ثروت گذشته من است چگونه از چشم من نهان می کنند.من تاریخ خواندم و خود را وارث وحشتی عظیم یافتم.اما توانستم آرام آرام صدای مردمی را بشنوم که در تاریخ گفته نشده اند… 

بهرام بیضایی- شهریور ۱۳۵۶

آبشخور: هفتمین ققنوس