زادروز خسروآواز ایران فرخنده !
روز نخست پاییز یکم مهر زادروز خسروآواز ایران است .امروز محمد رضا شجریانهفتاد و سه ساله شد و برایش طول عمر همراه با عزت و تولید آثار هنری ماندگارو تربیت آوازه خوانان بیشتر را آرزو دارم .هفتاد و سه سالگی شجریان یعنی آدمی متعلق به دوران طلایی موسیقی ملی ایران که نام های عزیزی چون خوانساری ,قوامی ، تاج اصفهان ، بنان ، شهیدی و….را به یاد می اورد .. این بر عزیزشدن شجریان می افزاید .زیرا بی تعارف و چاپلوسی او را سند زنده و شناسنامه موسیقی میهن می دانم .بر این گمانم که پارسال در نکوداشت زادروز استاد نوشتم که جایگاه شجریان برای ایران و تاریخش چون جایگاه دماوند است و خزر و خلیج هماره پارس .این جایگاهی است که خرخاکی ها را بدان راه نیست و نخواهد بود .اما ازین بابت نگرانی هایی نیز با من است که بدین بهانه با شما درمیان می گذارم .
حضور قدرتمند شجریان از یکسو برایم دلگرم کننده است زیرا صدای او را دوست داریم .از کدام شاهکارش بگویم که در حق اثر دیگرش جفا نکرده باشم ؟ ربنا؟ بیداد ؟ بر آستان جانان ، شب ، سکوت و کویر؟ مرکب خوانی ؟و….به باورم بیشتر آثار این مرد در زمره ی شاهکار های ماندگار موسیقی ایران زمین خواند ماند و چراغ راه دیگر آوازخوانان این دیار خواهند بود.
از سوی دیگر سیطره ی صدا و سبک و اسلوب شجریان بر اواز ایران قلمروی راپدید اورده که او را خسروآواز نموده و اگر بخواهیم به سهم هر یک از خوانندگان موسیقی ملی /سنتی مطرح بپردازیم سهم شجریان را بیش از ۷۰ درصد می بینم و این شاید برای منِ شیفته ی صدای شجریان خوشایند بیاید اما این گستردگی و در برگیرندگی نشانه ی بستگی و بن بستی نیز می تواند باشد که اسلوب شجریان پدیداورده و خلاقیت و توسعه ای را از سوی دیگران بدان راه نیست .آیا شجریان یگانه روزگار است یا روزگاررا دیگر (فعلن) یارای بازساختن چون او نمی باشد؟
خبر ساز های ابداعی شجریان را نیز بر این ماجرا بیفزایید …نمی دانم چرا پهلوان ما رستم است و رستم موسیقی ما شجریان که بود و نبودش جلال و شوکت و شکست و تراژدی می آفریند؟
برای استاد مسلم موسیقی ایران و حرمت فرهنگ پارسی مان آرزوی بهترین ها را دارم و هنوز امیدوارم که از این آشیانه آوای نوزادگان بیش و بهتربرآید.ایدون و ایدون تر باد
نیما خسروی
یکم مهر ۱۳۹۲
