یک عکس یادگاری از سکانس ماندگار:برداشت نهایی از فیلم Sacrifice (1986) به کارگردانی اندری تارکوفسکی در تصویر حاضر رضایت از انجام کار طاقت فرسا و شادمانی گروه به چشم می اید و تارکوفسکی نیز به شدت بیمار بود و پس از این فیلم چند ماهی بیشتر زنده نماند . این تصویر به خودی خود گویای شخصیت والا و بی شیله پیله تارکوفسکی است اگر به دقت به دنبال او در تصویر بگردید خواهید دید که به جای قرارگرفتن در بالا و مرکز تصویر – چنانکه روال بسیاری از کارگردانان یا بازیگران بزرگ سینما است-در ردیف اول (نفر دوم از راست)در میان تیم و عوامل اجرایی فیلم ایثار۱۹۱۸۶ نشسته است . فراموش نکنید که در زمان گرفته شدن این عکس آندری تارکوفسکی به عنوان یکی از بزرگ ترین کارگردانان در جشنواره های سینمایی جهان شناخته و ستایش شده بود . در جهان پر زرق و برقی که سینما بدل به رسانه ای صرفاسرگرم ساز با تشکیلات عریض و طویل با هدف ایجاد جهانی رویایی و غیر قابل دسترسی و خلق ستاره های زن و مرد که حسرت و عقده می سازد و پول تماشاگر را ازو می گیرد و ترویج دهنده ی خشونت وبد اخلاقی های دیگر می شود هنرمندی چون تارکوفسکی با بهره گیری از ابزار سینما به برقراری ارتباط عمیق ترین و متعالی ترین تجربه های زندگی انسانی بر می خیزد .