نگاهی به فیلم «برف روی کاج ها»ساخته پیمان معادی

  

نگاهی به فیلم فیلم «برف روی کاج ها»ساخته پیمان معادی ۱۳۸۹

تراژدی تلخ رابطه ها : نگهداشتن ظرف بلور ترک خورده !؟
نیما خسروی
امشب فیلم «برف روی کاج ها» را که پیمان معادی نوشته و کارگردانی کرده را دیدم .دیدن فیلمی از  سینمای ایران برای من که مدت هاست با آن قهرم می باید پس از توصیه ها یا نقد های مثبتی باشد که شوقی را در من برای دیدن آن برانگیزد.
همین جا بگویم این فیلم ضمن آن که چیز خاصی از نظر متن ،‌کارگردانی ، بازیگری و تکنیک نداشت اما به نسبت به فضای کنونی فیلم بدی هم نیست . و باید به پیمان معادی در این خصوص تبریک گفت.به نظرم همه ی پیرنگ فیلم بر دیالوگ پایانی آن استوار است .
کارگردان می خواهد بگوید که چقدر روابط آدم ها آسیب پذیر است و اعتماد و عشق زوج ها مانند ظرف بلوری است که اگر ترک بخورد یا بشکند دیگر نمی توان نگهش داشت و به ناچار باید دور انداخت و با دیگری جایگزینش کرد.
در پایان فیلم رویا نمی تواند با علی بماند چون علی به او خیانت کرده و او هم در این فاصله به مرد دیگر دلبسته  و علی هم نمی تواند زمان را به عقب برگرداند چون رویا را ازدست داده و معلوم هم نیست علی بی رویا و رویا بی علی وحتا  با مرد جدیدروزگار به سامانی را داشته باشند.این تراِژدی تلخ ادم های این روزگار است در زندگی پر از دغدغه و بی عشقی که مجال نزدیکی و درک متقابل را از ادم ها دریغ کرده است.و ادم ها که خود در این میدان بازیچه شده اند . نکته دردناک درام به همین نکته  باز می گردد که علی رغم این آسیب پذیری و شکنندگی جبران ناپذیرروابط آدم ها چگونه می شود که آدم ها تا این حد از مراقبت از یکدیگر غفلت می کنند؟
در سکانس پایاین فیلم بر روی موسیقی پیانو زیبای کارن همایون فر. رویا (مهناز افشار )رو به روی پنجره که در آنسویش برف می بارد و پشت به ، علی (حسین پاکدل)که پشت سکوی آشپزخانه نشسته و سر فرو افکنده ؛ ایستاده است. او پس از خیانت به رویا به  خانه بازگشته و از او می خواهد که او را ببخشد …
رویا: «به حرف های دیشبت فکر کردم ….یه چیزهایی که می خوام  بهت بگم ….که خودت باعثش شدی …من با یه آقایی آشنا شدم کنسرت دیشبم بااون رفتم .   فقط …وقتی قرار بود بیاد دنبالم ….دست و پامو گم کرده بودم .یه حسی بود…یه حسی که ….  یه حسی که که سال ها دیگه نداشتم …همینو فکر کردم که باید بدونی ….»

۱۸ آبان ۹۲