اندک ...شعر از نیما خسروی

اندک...

گریـه تلخ من و فرصت دیدار اندک 

 تو همـه دلهـره و من همه انکار اندک 

تو و اندیشـه رفتن ، من و قلبی خونین

و امید گذر از این شب دشوار انـدک

من همه وسوسه چیدن یک سیب از باغ

تو و یک درد از این غربت غمبار اندک

خستـگی بی پایان ، جاده هـا بی پایان

من و هر قـدر ز دلتنگی تکرار انـدک

تو و آن خاطـره های همه آبی همه سبـز

من و این بغض رها در تب اقرار انـدک

روح زخمی و جگر خون و بیابان در پیش

از همه رنج جهـان این همه آزار انــدک

نیما خسروی